سخنی با معلمان کودک دارای لکنت
لکنت نوعی اختلال گفتاری است که باعث می شود فرد نتواند روان صحبت کند. تکرار، کشیده گویی و یا گیر در صداها ،هجاها و کلمات از جمله علایم ان است. وقتی کودکی دچار این اختلال می شود ممکن است زندگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی وی تحت تاثیر قرار بگیرد.ممکن است برای اجازه گرفتن درکلاس،دروس شفاهی و صحبت در جمع دچار تردید شود.
یکی از عوامل مهم که باعث درمان موفق برای کودکان و پیش گیری از تبدیل این اختلال قابل حل به اختلالی مزمن می گردد،همراهی آگاهانه والدین و معلمان در روند درمان می باشد.
بی شک معلم در تسهیل فرایند ارتباط و درمان فرد نقش مهمی دارد.
معلمان به علت نقشی که به عنوان مربی و راهنما دارند موثرترین فرد در زندگی بعد از خانواده محسوب می شوند آموزگار با تشویق کودک برای استفاده از مهارت جدید در کلاس، نقش کلیدی در بهبود روند درمان و تغییر برداشت فرد از نوع صحبت کردن، دارند.
- واقعیت هایی در مورد لکنت
حدود ۱% از افراد جامعه دارای لکنت هستند
پسران بیشتر از دختران دچار این اختلال می شوند.این نسبت تقریبا ۴ به ۱ می باشد
کودکان بدلیل اینکه بسیار مضطرب،خجالتی و افسرده هستند شروع به لکنت نمی کنند
از نظر هوشی تفاوتی بین این کودکان با بقیه وجود ندارد
میزان ناروانی گفتار با توجه به موقعیت گفتاری تغییر می کند
ناروانی گفتار ممکن است دوره ای باشد به این معنا که شدت ان کم و زیاد می شود.
کودکان ممکن است از نوع صحبت کردن خود اگاه باشند و در فعالیت های کلاسی شرکت نکنند
بسیاری از افراد مشهور و سرشاس لکنت داشته اند
گرداورنده سارا پورسروش کارشناس اشد گفتار درمانی
